Lunch

Verzonden vanaf Samsung Mobile

Dalat

Vanmorgen op zoek gegaan naar een clubje genaamd EasyRiders. Dit is een onafhankelijke groep mensen die toeristen de omgeving laten zien. Dat kun je zelf indelen hoe je het zelf wilt, alleen, achterop bij een van hun, of zelf rijden en zij rijden voorop. Wij hebben gekozen voor Loes achterop bij Mr Wings en ik zelf op het scootertje.

Mr Wings.

De bewaker van het toiletgebouw van een complex met tempel en tuinen.

Aangezien Dalat in het hooggebergte ligt van Vietnam komen hier watervallen te over voor. En de ene nog mooier dan de andere.

Tijdens de rit hebben we een lekker noodle soepje genoten. De knookjes van de kip kon je gewoon op de grond gooien. Daar wisten de rondlopende honden wel raad mee. 

Op het einde van de toer hebben we een tempel complex Linh Phood bezocht. Deze is net erg groot, maar verschrikkelijk mooi. De tempel is gemaakt in mozaïek, kapot glas, spiegels en gebroken serviesgoed.Willen niet weten hoeveel uren werk hierin zit.

Hieronder een kleine detail opname van een stukje tempel.

Morgen hebben we weer een toer op de planning staan met EasyDrivers. Weten alleen nog niet wat we willen, maar dat bedenken wij ons vanavond.

Tot morgen.

Mũi Né deel 2

Goede morgen allemaal,

ik heb al wat "pis bakken" bezocht in de wereld, maar deze heeft uitzicht op zee. Wat een geweldige bak was dat. Ik ben maar meteen twee keer gegaan.

Tijdens ons scooter ritje kwamen we langs een strand waar de dames bijeen zaten om een of andere vis schoon te maken. Leek me iets van squid of zo. En dit ligt dus 's avonds op ons bordje.

Via de beroemde rode duinen van Mui Ne wilden we door rijden naar de witte duinen. Maar dat bleek 30 kilometer verderop te liggen. En aangezien ik niet zo een vertrouwen had in ons vervoermiddel, hebben we die maar niet aangedaan. En het was jammer dat het die nacht en ochtend nogal geregend had. Dus was het geen los, rood zand, maar vaste rode massa. 

Ffkes bij een lokale markt binnen gevallen. En een markt hier is alleen maar te vergelijken met de markt in Nederland, dat ze er verse producten verkopen. De rest is alles anders. Geen koelingen, geen mooie kramen, geen mooie uitstallingen.  

Dit omaatje was bananen aan het verkopen. 

 's middags zijn we bij een boeddhistische tempel aangegaan. Die werd grondig gerenoveerd en een heel nieuw stuk bijgebouwd. Vandaar misschien dat de doof stomme monniken nogal op geld uit waren. Er was er eentje die wilde de Vietnamese dong uit mijn beurs pakken toen ik wat bijeen aan het schrapen was voor een gift. Heb hem maar eens boos aangekeken, toen liep hij weg. Maar was wel een mooie tempel.

Vanuit de tempel hadden we uitzicht op een begraaf plaats. Waarom heb ik deze foto erbij geplaatst. Omdat er heel weinig begraafplaatsen zijn in Vietnam. De overledenen worden doorgaans begraven in de eigen tuin of rijstveld, of daar waar ze overleden zijn. Je ziet overal graven verspreid door het land liggen.

Vandaag reisdag met de bus Naar Da Lat.

De groenten en alaaf.

Mui ne

Goede morgen allemaal. 

De busrit van Saigon naar Mui Ne was prettig te noemen. In plaats van een volgeladen toeristen bus hadden we een lig / slaap/zit bus. En dat maakte de rit van 5 en een half uur over 200 kilometer best aangenaam. 

Onderweg zijn we door een wijk gereden waar tientallen bedrijven waren die bouwmachines verkochten. Het waren er zo veel dat je denkt: waar gebruiken ze die allemaal voor. Maar tijdens die 200 kilometer zie je dat werkelijk overal gewerkt wordt. Er wordt veel gebouwd en hard gewerkt aan de infrastructuur.

Een mooie landschap foto. We hebben het vlakke land verlaten en gaan het heuvelachtige gebied in.

En dat we aan het backpacken zijn is hieronder het bewijs.

Het hotel wat we deze keer hebben is er eentje direct aan het strand. Niet dat we er veel op zullen liggen, want vandaag gaan we er op uit met de scooter.

Mui Ne, wat moet ik daar over zeggen? Het lijkt wel of hier meer Russen zitten als in Moskou. Het is zelfs zo erg dat een groot gedeelte van de straatreclames alleen maar in het Russisch zijn. Ook hadden we gisteren avond een bandje in het hotel. En wat schetste onze verbazing: ze zongen zelfs in het Russisch.

En dan vind ik dat je als stadje in Vietnam helemaal de verkeerde kant uit gaat. 

Je wat aanpassen OK, maar om zover te gaan NOK.

Wij trekken ons plan en gaan onze eigen weg. En morgen door naar Da Lat.

Busje komt zo

Verzonden vanaf Samsung Mobile

Reis en tussendag Saigon

We hebben de laatste dag op Phu Quoc nog lekker getoerd met de gehuurde scooter. En hele leuke plekken tegen gekomen. De een nog mooier dan de ander

Hieronder is wat ze hier een weg noemen. een gravel pad met de nodige kuilen en gaten erin

Zo af en toe kom je in een dorpje een kudde koeien tegen. Met kalfjes en al. En denk maar niet dat die beesten aan de kant gaan voor een scooter. Forget it.

Wat een doetje!

We zijn in Ho Chi Minh (Saigon) op een avond markt geweest en zo stallen ze hier het fruit uit. Daar kunnen sommige groenten boeren in NL nog wat van leren. 

Dan denk je dat in Bangkok een hoop scooters rond rijden. In Saigon is dit niet normaal meer. Dit is een veelvoud van Bangkok. Er wist ons iemand te vertellen dat bij een gezin van 4, er 4 tot 5 scooters aanwezig waren. Bedenk dan Vietnam 90 miljoen inwoners heeft. en Saigon 15 miljoen. Reken uit hoeveel scooters er hier zijn.

Saigon is een echte metropool geworden met de nodige blingbling en neon. En omdat de grootste religie hier katholiek is wordt Kerstms ruim gevierd met wederom veel lampjes en bling

Morgen  weer vroeg uit de veren. Begint onze reis naar Mui Ne, met de bus, een reis van plus minus 4 tot 5 uur.

voorlaatste dag Phu Quoc

Vandaag met het scootertje het zuiden van het eiland door door gecruised. Dit gedeelte is wat betreft wegen, een grote bouwput. Je rijdt er over kleine stukjes asfalt en dan weer hele stukken bouwterrein. Ook staan op de kaart van het eiland wegen aangegeven die niet meer  zijn dan een gravel pad. 

Onze Yamaha kontpijniger. Want ook van een scooter krijg je zadelpijn. 

Dit is zo een gravelweg waar we bijna 20 kilometer over hebben gereden om bijn onderstaand haven dorpje uit te komen. En hier kriejoelde het van de mensen, scooters en auto's. En dat allemaal door elkaar. 

En wat betreft winkels. Elk dorp, hoe klein het ook is heeft een telefoon winkel en een bruidswinkel.

Vanuit dit dorp zijn we door gereden naar, volgens de Phu Quockers, het mooiste strand van het eiland.

We waren niet echt onder de indruk. Was wel mooi, maar dat we begonnen te kwijlen , nou nee. 

Bij een waterval nog wat mooie plaatjes geschoten, met als klap op de vuurpijl, de zonsondergang op ons eigen strand. En die was best wel mooi te noemen.

Morgen weer een stukje reisdag. We vliegen van hier naar Saigon, daar blijven we 1 nachtje en dan gaan we richting Muine. deze met een of andere Bus.

Een fijne dag gewenst en we melden ons

Phu Quoc

Terwijl ikke een dagje het Vietnamese onderwaterleven ben gaan bekijken, heeft Loes een wandeling in de hotel omgeving gemaakt en onderstaande foto's gemaakt van een tempel die dicht in de buurt ligt.

Dit mannetje gaat alle vuilnisbakken na om daar kartonnen verpakkingen uit te halen. En waarschijnlijk verdient hij daar dan weer wat mee.

Het hotel strandje. Je kunt het slechter treffen

Je gelooft het niet, maar in onze open lucht toilet kijken wij dus uit op een klein tuintje naast de douche en toilet en daar groeit deze mooie bloem. Wij hebben al beroerdere wc's gehad.

Hieronder een heel klein videootje die ik onderwater genomen heb.

Verkeerde hotel

Dit is een actie foto van ikke op een of andere en scooter  ferry over de Mekong

een van de lunches onderweg hebben we gehad bij een vriend van onze gids. Uiteraard weer een overvloed aan eten.

De Mekong rivier is een bron van leven in dit werelddeel. Niet alleen grote steden leven ervan, ook dit  kleine vissersbootje heeft zijn brood met deze rivier. Toen het bootje namelijk voorbij was, bleek moeder met kleintje, dus het gehele gezin op dit bootje te leven

Opa en oma op het bootje onderweg naar iets......

Dit is onze laatste dag en van de fietsvakantie in Vietnam.

We hebben een prachtige boottocht gemaakt door de mangrove. Veel vogels en prachtige waterlelies. een lust voor je ogen als je zit hoe die bomen een laan voor je vormen. Zoals de foto hier,onder laat zien

Als afsluiting hebben we met Tim een "chicken hot pod" gegeten in het mangrove gebied. 

Alles bij alles, ondanks de pijn aan de kont na 150 kilometer fietsen is de keuze om dit te doen prima geweest. Dan zie je het land op een andere manier, al die dorpjes waardoor je fietst (je kunt hier namelijk niet met een auto komen) zouden wij nooit gezien hebben. Een  hele ervaring om te herinneren. 

Vanuit Chau Doc hebben we de speedboot (waar 100 man in passen) genomen naar Phu Quoq. Daar in een busje gesprongen om bij het verkeerde hotel uit te komen. Hahaha

Niet getreurd. in de volgende taxi. Op naar het juiste hotel