Foto's

De foto's staan online. Kijk op

http://www.feestneuzen.com en klik de Foto afdeling aan

My Son

Gisteren naar My Son geweest. Uiteraard op het scootertje. Met een gids erbij. Want anders vind je het niet, en je komt op mooie plekken.

 My Son is een redelijk oud tempelcomplex. Het is aangelegd ergens tussen de 8e en 10e eeuw. 

 Hieronder een aantal plaatjes van dit tempelcomplex wat uit dezelfde tijd is als het wereld beroemde Angkor Wat in Cambodja. We waren lekker vroeg dus weinig last van toeristen.

Op de weg terug zijn we binnen gevallen bij een kunstenaar die schelpen bewerkt en ingelegd in hout. Prachtig om te zien hoe en vooral wat voor mooi werk hij aflevert. 

Met een scooter, en fietsen taxi zijn we de Thu Bon rivier over gestoken.

Zo vond ik de dag!

Als afsluiting hebben we ter nagedachtenis aan iedereen die overleden is een drijfkaarsje op de rivier los gelaten.

Vandaag lekker masseren, wat shoppen en de was wegbrengen.

Donderdag is weer de laatste dag en vrijdag begint de terugreis met een vlucht naar Saigon en direct door naar Bangkok. Daar blijven we een uur of 12 en rond 1 uur 's nachts vliegen we via Dubai terig naar Dusseldorf.

De groetjes van ons.

Impressies

Vandaag een stukje gezichten

Vooraf dit is het uitzicht vanuit onze hotelkamer. De rivier en daar achter een paar reisvelden.  Je kunt het beroerder treffen.

In de oude binnen stad van Hoi An, die trouwens op de Unesco wereld erfgoed lijst staat. kwamen we deze kleine dametjes tegen. Let op het maillootje wat het linker dametje aanheeft. Geweldig toch !

Eventjes een dak bedekken. Dit is dus een menselijke bouwlift, met twee dakpannen tegelijk, het zal even duren voordat dit huis waterdicht is van boven. 

De historische binnenstad van Hoi An. Allemaal oude huizen, uit allang verleden tijd toen Hoi An nog een grote handelsstad en haven was. De invloed van de Japanners maar vooral de Chinezen is er groot geweest in het verleden. De huizen zien er van buiten klein uit, maar zijn soms erg lang/. Het eerste gedeelte was vroeger de winkel of daar waar de handel gedreven werd. Daarna een open binnenplaats, daarachter het woon- en slaapgedeelte. Dit is in veel huizen herkenbaar. Nu zitten er restaurants, winkels en nog meer. 

Een aantal dames die gewoon wat aan het verkopen zijn. Geen idee meer wat. Maar ze verkopen iets.

Oma zit met het klein, of achterkleinkind op schoot te zingen en te wiegen en af en toe op de tafel klopt.

Zonder woorden

Een lekker vrolijk jochie

1

Bomen en strand.

Hoi An is Unesco wereld erfgoed. En dat is aan het toerisme ook te merken. Ook het handelen en het zogenaamde husselen is hier volop aanwezig. En zoals in elke toeristenstad, vliegen de Dongs je de beurs uit.

Morgen gaan we naar My Son. Een tempel complex wat even oud is als het wereld beroemde Angkor Wat in Cambodja.

Dalat EasyDriver toer

Rijdt je door Dalat met je scootertje kom je plots een openlucht slager tegen. Die had juist twee buffels geslacht. En dit wordt dus op straat, op een plastic zeiltje verkocht.

Hoezo vers!

De vele vergezichten in het Vietnamese heuvel land mogen uiteraard niet ontbreken

Een verhaal apart zijn de werkzaamheden die er plaatsvinden  opeen heuvel weg waar we met ons scootertje over heen reden, deze weg wordt flink verbreid. Zoals normaal hier, gaat het verkeer berg op en af gewoon door terwijl er met allerlei machines gewerkt word. En bij verkeer moet je denken aan scooters. bestelwagens, kiepauto's en zelfs een dieplader zijn we tegen gekomen.

Alles, zelfs de afwatering buizen wordt hier er plekke gemaakt, bewapening wordt hier ineen gelast. En zelfs de beton wordt gewoon in een klein mixertje gemengd. 4 scheppen zand, een schep kiezel en wat water. 

O ja, kleine bijkomstigheid. Helmen, handschoenen, en werkschoenen zijn hier vrijwel.onbekend.

Hoofddoekje of petje en flip flops doen het ook. 

Is de weg dan dusdanig kapot gereden door het verkeer, komt er even een bulldozer om de zaak weer vlak te maken.

Een romantische opname bij een koffie winkeltje. Omdat Vietnam, volgens de Vietnamezen) koffie land nummer 1 is, zijn ook heel veel soorten koffie verkrijgbaar.

Dit was wel een erg mooie waterval. We zijn later nog verder afgedaald naar de voet van de waterval. Door een ravijn heen.

Indrukwekkend was een fabriek waar dames zijde draden op wikkelen van een cocon van de zijde rups. Deze werk omgeving is niet bepaald volgens Nederlandse normen. Er heerste veel lawaai van de machines en geen een van de dames droeg een geluidsbeschermer, terwijl wij moeite hadden elkaar te verstaand. 

Dit is de lekkere rustige markt waar we in het begin van de avond over heen gelopen hebben. Ongeveer net zo veel scooters als handelaren.

Het is ff wennen dat mensen hier met de scooter gaan winkelen, maar alles went zeg maar.

 Vanmiddag de reis naar Hoi An.

Groetjes van ons twee.

Lunch

Verzonden vanaf Samsung Mobile

Dalat

Vanmorgen op zoek gegaan naar een clubje genaamd EasyRiders. Dit is een onafhankelijke groep mensen die toeristen de omgeving laten zien. Dat kun je zelf indelen hoe je het zelf wilt, alleen, achterop bij een van hun, of zelf rijden en zij rijden voorop. Wij hebben gekozen voor Loes achterop bij Mr Wings en ik zelf op het scootertje.

Mr Wings.

De bewaker van het toiletgebouw van een complex met tempel en tuinen.

Aangezien Dalat in het hooggebergte ligt van Vietnam komen hier watervallen te over voor. En de ene nog mooier dan de andere.

Tijdens de rit hebben we een lekker noodle soepje genoten. De knookjes van de kip kon je gewoon op de grond gooien. Daar wisten de rondlopende honden wel raad mee. 

Op het einde van de toer hebben we een tempel complex Linh Phood bezocht. Deze is net erg groot, maar verschrikkelijk mooi. De tempel is gemaakt in mozaïek, kapot glas, spiegels en gebroken serviesgoed.Willen niet weten hoeveel uren werk hierin zit.

Hieronder een kleine detail opname van een stukje tempel.

Morgen hebben we weer een toer op de planning staan met EasyDrivers. Weten alleen nog niet wat we willen, maar dat bedenken wij ons vanavond.

Tot morgen.

Mũi Né deel 2

Goede morgen allemaal,

ik heb al wat "pis bakken" bezocht in de wereld, maar deze heeft uitzicht op zee. Wat een geweldige bak was dat. Ik ben maar meteen twee keer gegaan.

Tijdens ons scooter ritje kwamen we langs een strand waar de dames bijeen zaten om een of andere vis schoon te maken. Leek me iets van squid of zo. En dit ligt dus 's avonds op ons bordje.

Via de beroemde rode duinen van Mui Ne wilden we door rijden naar de witte duinen. Maar dat bleek 30 kilometer verderop te liggen. En aangezien ik niet zo een vertrouwen had in ons vervoermiddel, hebben we die maar niet aangedaan. En het was jammer dat het die nacht en ochtend nogal geregend had. Dus was het geen los, rood zand, maar vaste rode massa. 

Ffkes bij een lokale markt binnen gevallen. En een markt hier is alleen maar te vergelijken met de markt in Nederland, dat ze er verse producten verkopen. De rest is alles anders. Geen koelingen, geen mooie kramen, geen mooie uitstallingen.  

Dit omaatje was bananen aan het verkopen. 

 's middags zijn we bij een boeddhistische tempel aangegaan. Die werd grondig gerenoveerd en een heel nieuw stuk bijgebouwd. Vandaar misschien dat de doof stomme monniken nogal op geld uit waren. Er was er eentje die wilde de Vietnamese dong uit mijn beurs pakken toen ik wat bijeen aan het schrapen was voor een gift. Heb hem maar eens boos aangekeken, toen liep hij weg. Maar was wel een mooie tempel.

Vanuit de tempel hadden we uitzicht op een begraaf plaats. Waarom heb ik deze foto erbij geplaatst. Omdat er heel weinig begraafplaatsen zijn in Vietnam. De overledenen worden doorgaans begraven in de eigen tuin of rijstveld, of daar waar ze overleden zijn. Je ziet overal graven verspreid door het land liggen.

Vandaag reisdag met de bus Naar Da Lat.

De groenten en alaaf.

Mui ne

Goede morgen allemaal. 

De busrit van Saigon naar Mui Ne was prettig te noemen. In plaats van een volgeladen toeristen bus hadden we een lig / slaap/zit bus. En dat maakte de rit van 5 en een half uur over 200 kilometer best aangenaam. 

Onderweg zijn we door een wijk gereden waar tientallen bedrijven waren die bouwmachines verkochten. Het waren er zo veel dat je denkt: waar gebruiken ze die allemaal voor. Maar tijdens die 200 kilometer zie je dat werkelijk overal gewerkt wordt. Er wordt veel gebouwd en hard gewerkt aan de infrastructuur.

Een mooie landschap foto. We hebben het vlakke land verlaten en gaan het heuvelachtige gebied in.

En dat we aan het backpacken zijn is hieronder het bewijs.

Het hotel wat we deze keer hebben is er eentje direct aan het strand. Niet dat we er veel op zullen liggen, want vandaag gaan we er op uit met de scooter.

Mui Ne, wat moet ik daar over zeggen? Het lijkt wel of hier meer Russen zitten als in Moskou. Het is zelfs zo erg dat een groot gedeelte van de straatreclames alleen maar in het Russisch zijn. Ook hadden we gisteren avond een bandje in het hotel. En wat schetste onze verbazing: ze zongen zelfs in het Russisch.

En dan vind ik dat je als stadje in Vietnam helemaal de verkeerde kant uit gaat. 

Je wat aanpassen OK, maar om zover te gaan NOK.

Wij trekken ons plan en gaan onze eigen weg. En morgen door naar Da Lat.